Sierpień...

 Sierpień to ósmy w kolejności miesiąc w roku. Nazwa miesiąca pochodzi od sierpa, narzędzia używanego przy żniwach do ścinania zboża. Jest to miesiąc zbierania plonów, z pól zwożone jest zboże, z drzew i krzewów zrywane są owoce oraz warzywa.

 Warto przypomnieć, że w zamierzchłych czasach o pomyślności zbiorów wielokrotnie zależała ludzka śmiertelność w czasie srogiej zimy, więc nie ma się co dziwić temu, że do dawni Słowianie przywiązywali niebotyczną uwagę do tego, by do żniw podchodzić z należytym szacunkiem. W kulturze ludowej  szacunek zdołał przetrwać na długie lata. 

 Ale sierpień może kojarzyć się również  z czymś innym, bardzo dalekim od prozy i zabiegania codziennego życia. Może nawiązywać do niego poniższy fragment 

 ''Sierpień to był we wsi dziwny miesiąc. Sierpień zostawiał na skórze piegi, a w środku, w człowieku zostawiał poczucie, że kończy się czas słońca, czas dojrzewania i rozkwitania, a nadchodzi czas ścinania ciężkich głów słoneczników, czas opadania, proroczych snów i pytań, co dalej'' - Anna Ciarkowska, ''Dewocje''.

 W sierpniu już lato nieśmiało ma się ku końcowi. Stąd potrzeba przypomnienia garści przysłów: "W sierpniu owoc cięży drzewu, rolnik chodzi wedle siewu", "Gdy w dni sierpnia spieka wszędzie, tedy długa zima będzie", "Jaki pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci", "W pierwszych dniach sierpnia upał duży, długą zimę wróży", "Kiedy sierpień wrzos rozwija, jesień krótka, szybko mija", "Sierpień pogodny jest dla winogron wygodny", "W sierpniu owoc cięży drzewu, rolnik chodzi wedle siewu".